مدل سازی عددی به روش اجزاء محدود و مطالعه تجربی تنش های پسماند در جوش ترمیمی در ورق ها

تکنولوژی جوشکاری یکی از روش های متداول مونتاژ قطعات فلزی بوده که در بسیاری از شاخه های صنعت از جمله صنایع نفت، گاز، پتروشیمی، خودروسازی و ... به طور گسترده ای مورد استفاده قرار می گیرد. ایجاد اتصای جوشی کاملاً سالم تقریباً غیرممکن و غیراقتصادی است. یک اتصال جوشی دقیقاً مطابق آنچه طراحی شده است، رفتار نکرده و عیوب ایجاد شده، رفتار سازه را تحت تاثیر قرار خواهد داد. در دوره بهره برداری از تجهیزاتی صنعتی لازم است، بعضی از جوش ها که دچار عیوبی هم چون ترک شده اند، ترمیم گردند تا امکان استفاده مجدد از این تجهیزات فراهم گردد. در روش جوشکاری ترمیمی ناحیه ای را که عیب در آن مشاهده گردیده را سنگ زده و مجدداً جوشکاری می کنند. مدل سازی عددی برای جوش لب به لب در ورق ها، به خصوص جوش ترمیمی می تواند در تشخیص میزان اصلاح جوش حائز اهمیت زیادی باشد. در این تحقیق علاوه بر مدل سازی اجزاء محدود جهت سنجش الگوی تنش های پسماند در جوش اولیه و ترمیمی و مقایسه آنها با یکدیگر، با اندازه گیری تنش های پسماند به روش سوراخکاری، صحت نتایج عددی مورد ارزیابی قرار گرفته است